Bu bölümü nacizane manifestomuzdan iki maddeyi alıntılayarak açıklayalım ve kendi kendimize de gönderme yapmış olalım:
IV. Kitap eleştirisi ile ‘kitap tanıtım yazısı’ arasındaki farkın da bilincindeyiz. Tanıtım yazısı uçar, eleştiri kalır.
V. Kitap eleştirisinin raf ömrü olduğuna inanmıyoruz. Yıllar önce yayınlanmış bir kitabın eleştirisinin ‘şimdi’ (neden olmasın?) yapılabileceğini düşünüyoruz.
Yazının, edebiyatın yatağından çıkmış, yazıyı dayanak yapıp kurulmuş bir edebiyat değildir Tekin’in yazısı. Yazının dışındaki kaygı, ölçü ve sesi, coşkuyla ve gür bir güçle yazıya taşımış, edebiyatın alışılmış imlasını değiştirmiş bir edebiyattır Latife Tekin romancılığı.
Latife Tekin’in kendi gerçekliğini arayışı, dili bozmakla başlar. Dille oynamak, içine doğduğu dili değiştirmek, toplumda gördüğü aksaklıkları kökünden değiştirmeye girişmek gibidir.
‘Sevgili Arsız Ölüm’ metin olarak sürekli genişleyen, diğer metinlerle yan yana gelmeyi arzulayan ve Avrupa merkezli bir yorumu yeniden üretmeyen edebiyat ağının bir parçası, nihai olmayan bir bileşeni olarak düşünülebilir.
Dila Keleş’in 2017’de ‘Gece Dersleri’ ve Latife Tekin üzerine yazdığı yazıyı dosya kapsamında yeniden yayımlıyoruz.
Michael Kohlhaas ve Kâtip Bartleby’de Kleist ve Melville sadece hikâye anlatmaz, okura farkında olmadığı bir seçenek sunar; olasılığı, olabilirliği, gözden uzak tutulan diğer seçeneği okurun önüne koyar.
“Temsiliyetin kendisi ile birlikte izleyicinin öznelliğinin de krize atılabildiği, krize atlayabildiği bir sanat anlayışıdır dezonans.”
Ortak bir mekan kurma, bu mekanda yer alacak özneleri ve nesneleri tanımlama etkinliği olarak sanat, kökensel travma anlatılarından ve ‘şimdi’nin teolojisinden kopartılıp radikal bir politika oluşturabilir mi?
Ali Akay, Sovyet sinemasından ‘Yeni Dalga’ ve Alman Ekspresyonizmine, yapısalcılıktan Seza Paker’in ‘Plan 1 ve Plan 2’ adlı çalışmasına uzanan bir hatta montaj düşünceyi inceliyor.
Engin Sustam, Baker’e dair minör ve parçalı bir okumaya girişiyor ve Baker’in sosyolojide minör bir hattı takip eden politik bakışının bugün nasıl tekrar işler hale getirilebileceğini sorguluyor.
Aslında biz, iki ayna arasına konulmuş nesneyizdir ‘Kalpazanlar’da. İşte size edebiyatta temsil krizi!