Bu bölümü nacizane manifestomuzdan iki maddeyi alıntılayarak açıklayalım ve kendi kendimize de gönderme yapmış olalım:
IV. Kitap eleştirisi ile ‘kitap tanıtım yazısı’ arasındaki farkın da bilincindeyiz. Tanıtım yazısı uçar, eleştiri kalır.
V. Kitap eleştirisinin raf ömrü olduğuna inanmıyoruz. Yıllar önce yayınlanmış bir kitabın eleştirisinin ‘şimdi’ (neden olmasın?) yapılabileceğini düşünüyoruz.
Michael Kohlhaas ve Kâtip Bartleby’de Kleist ve Melville sadece hikâye anlatmaz, okura farkında olmadığı bir seçenek sunar; olasılığı, olabilirliği, gözden uzak tutulan diğer seçeneği okurun önüne koyar.
“Temsiliyetin kendisi ile birlikte izleyicinin öznelliğinin de krize atılabildiği, krize atlayabildiği bir sanat anlayışıdır dezonans.”
Ortak bir mekan kurma, bu mekanda yer alacak özneleri ve nesneleri tanımlama etkinliği olarak sanat, kökensel travma anlatılarından ve ‘şimdi’nin teolojisinden kopartılıp radikal bir politika oluşturabilir mi?
Ali Akay, Sovyet sinemasından ‘Yeni Dalga’ ve Alman Ekspresyonizmine, yapısalcılıktan Seza Paker’in ‘Plan 1 ve Plan 2’ adlı çalışmasına uzanan bir hatta montaj düşünceyi inceliyor.
Engin Sustam, Baker’e dair minör ve parçalı bir okumaya girişiyor ve Baker’in sosyolojide minör bir hattı takip eden politik bakışının bugün nasıl tekrar işler hale getirilebileceğini sorguluyor.
Aslında biz, iki ayna arasına konulmuş nesneyizdir ‘Kalpazanlar’da. İşte size edebiyatta temsil krizi!
Suat’ın varoluşçulardan ve modernist romanın yabancılaşma yaşayan kahramanlarından izler taşıdığını da söyleyebiliriz.
İddialı bir sözle başlayalım. Epeydir bir rock yıldızı olarak bilinen Nobelli şarkıcı/şarkı sözü yazarı Bob Dylan son birkaç albümdür kendini Amerikan Edebiyatı kurumunun aslî bir üyesi olarak konumlandıran bir şair artık. Son albümü bu konumlandırmanın en belirgin göstergelerinden biri. Söz konusu konumlanışı nereden anlıyoruz? Elbette şarkılarındaki göndermelerden ve Amerikan kanonunun geçmiş temsilcileriyle giriştiği hesaplaşmadan. Bu […]
İhsan ve Mümtaz’ın “maziye bağlı âti” görüşüne karşın Suat, “maziyi yok sayan âti” düşüncesine bağlıdır. Suat, yeni bir dünya düzeni yaratmak için öncelikle “yeni bir insan” yaratılması gerektiğini iddia eder.
“İkinci Hayat” boğazıma bir yumru bırakıp kaçarak başlamıştı ve aynı şekilde bitiyor. Meğer o yumru zaten hep oradaymış.