Bazı şairler haritalarıyla girer yaşantınıza. Kayboldukça çıkar önünüze, yittikçe utangaç ama sarsılmaz dizeleriyle el uzatır size. Bazı şairler beyninize kanca atan imgeleriyle girer yaşantınıza. Her sancıda imgelerden örülü bir ilmekle uzanırlar size, ya boynunuzdadır ilmik ya başka bir diyara çekip sizi alıp sancının elinden. Bazı şairler ise bir tanıdıklık duygusuyla girer yaşantınıza. O dizededir […]
Tahsin Yücel’e veda.
M Treni, tıpkı Çoluk Çocuk gibi, uzun ve sakin salınımlarla sert ve ani tokatlar arasında gidip gelerek kavrıyor okuru.
“Söz konuşur, sus kaçar” Gülten Akın da gitti. Sırtımıza binlerce dizesinin ağırlığını yükleyip gitti. Beklediğimiz yüzlerce yeni dizenin yokluğunu yükleyip gitti. Gitti. “Kestim kara saçlarımı n’olacak şimdi Bir şeycik olmadı – Deneyin lütfen – Aydınlığım deliyim rüzgârlıyım Günaydın kaysıyı sallayan yele Kurtulan dirilen kişiye günaydın.” “Bu güz öleceğim” demişti, “bütün işlerimi bitirdim.” Demek bitirmiş işlerini, […]
Noktanın vuruculuğunu iyi bilen ve kullanan bir yazar Yalçın Tosun. Başlangıcın sonda olduğunu hisseden bir sezgi bu adeta…
“Sezer’in dizeleri yaşar, adeta bedeni vardır yazdığı her satırın; bir işçi, bir kadın, bir anne seslenir okura dize dize; o seslendikçe ete kemiğe bürünür harfler.”
“Ne de olsa her felaket, evvela bir cümleydi. Rutubetli tenin acı cümlesi…”
Tatil yorar.
Tatil yorar; dinlenme, arınma, mutlu olma çabası yorar. Bu çabanın zorunluluğa dönüşmesi yorar. Tatil sıradan yaşamdan, alışılan benlikten kopma çabasıdır –yorar. Kendinden sıyrılmaya, her günün bedenini yapay bir deri gibi kaplayan tortusundan kurtulmaya çalışır insan tatilde. Daha hafif bir ben olmak, var olmanın dayanılmaz hafifliğini tatmak ister…