Taşın Kavmi Yok

Taşın kavmi yok
Kalbimin de öyle

Barındım toprağın koynunda
Kaç asır yaralı bereli

Gücenmedim insanların öfkesine
Yeri geldi atıldım en uzak noktaya
Yeri geldi sınandı suyla cesaretim

Bitmedi göğün rivayetleri:
Recmedilen bir kadının çığlığında gizliymiş
Büyüdüğüme dair ilk kanıtım

Adımı sıkça duyduğum olmuştur Babil’den Asur’dan
Doğrudur, bir üst basamağa çıkmak için yontulduğum
Yüzüm bir kat astar,
acılarımı ezberlemek üzere unutulmuşum

Bağrıma çaldığım günden beri kokunu
Çekiçle dağıttılar, iştahla kardılar yokluğunu
Tükendim, ağır ağır üstlendim suçumu