M ABİ.
Morinyo M abi’yi çok seviyor. Onun filmini yapmak istiyor. M abi aşırı tatlı ve melankolik biri. Geçkin yaşına rağmen tam bir delikanlı gibi davranıyor. Hararetli, duygulu ve kontrolsüz. Belli ki asla yavaş bir yaşlıya dönüşmek istemiyor.
M abi tavlada Morinyo’yu hep yeniyor. Morinyo’nun tam tersine o her şeyi çok ciddiye alıyor. Sürekli zarla konuşuyor. 10 lirasına 20 lirasına oynamaya bayılıyor. Tanıştığımızda bana istanbul’un ilk hippilerinden biri olduğunu anlatıyor. Peh, 1968’den geliyor.
M abi kedileri çok seviyor. Geçen yıl evi yanmış. Evde tam kırk tane kedisi varmış. Hepsinin adlarını bilirmiş. Tek tek hepsinin adlarını. Ve huylarını da.
Yangından sonra belediye ekipleri evin enkazını temizlerken kedilerin cesetlerini bir yerde toplamışlar, kepçeyle kaldırıp çöplerin içine gömmüşler. M abi gelip yangını gördüğünde evi hiç umursamamış ama kedileri için aylarca yas tutmuş. Onları törenle toprağa gömmesine fırsat tanımayan, cesetlerini kepçeyle küreyen görevlilerle kavga edip mahkemelik olmuş.
Ağız dolusu küfrediyor o görevlilere. Küfrederken birden gözü yaşarıyor. Öfkeyle ağlıyor. Morinyo zıplayıp lavaboya gidiyor. O da orda ağlıyor biliyorum. Bir sigara yakılıyor. M abi cebinden bir tadelle çıkarıp yiyor. Tavlada kazandığı on lirayı defterine not edip gidiyor.
-Bak, aybaşında ödemezsen bunları çok fena bozuşuruz, ona göre.
levent duran