hiç kaçarı yok, çok yorgunsun
gün gibi ortada
füze rampasının altında
kanlı nalınlarıyla debelenen
bir talihsiz buzağısın
hiç kaçarı yok çok yorgunsun
demirci tezgahında
sivri cırnaklarıyla eşelenen
bir mecalsiz kırağısın
küllerin cam kırıklarının içinden doğrulduğunda anımsa
yellerin kan pıhtılarının içinden doğrulduğunda anımsa
toprak gibi kendine dönmüşsündür yine
uzak yıldızlar gibi yolunu şaşırmışsındır yine
bir adım at azıcık gülümse
azıcık gülümse
Tüm karanlık; özlediğin yerlerde,
ışığı engellediğin kadardır gövdenle
bir düşün lütfen anımsa
azıcık gülümse