Post-Rezalet Çağında Şehir ve Öfke
Kültürel etkinlikler şehir suçlarını gizlemek için nasıl kullanılır? Ve bunlara katılan yazar ve sanatçılar aslında neye destek vermiş olurlar?
Fikir
Bu bölümde, güncel kitap eleştirilerinin dışında kalan, bir ‘fikir’ üzerinden ilerleyen yazılara yer vereceğiz.
Kızıl Damga: Romanın Ergenliği
‘Kızıl Damga’ bir ergen gibi, bir ergen kadar eşiktedir.
Benzer Yordamlar, Bıktırıcı Formüller
Türkiye çağdaş sanatında ‘benzer işler’in sayısında görülen artış üzerine, kapsamlı bir şekilde düşünen bir yazı. Çıkış noktası, malum Mamut vakası.
Varoluşçuluk ve Edip Cansever: “Tragedyalar”
Sıkıntı, uyumsuz, kaygı ve ölüm gibi izleklerin egemen olduğu “Tragedyalar,” esas itibariyle olamamanın tragedyasıdır. Egemen söylem/tanrılar ile hiçlik arasındaki gerilimde kahramanlar, ne söyleme yönelik uymacı bir tavır takınabilirler ne de kendi varoluşlarını anlamlı bir biçimde tanımlayabilirler.
Hafıza ödevi olarak edebiyat: “Unutkan Ayna”
Soykırım felaketinden bahsedildiğinde adaletsizlik, herhangi bir adaletsizlik sorunu değildir. Ağır ve süreğen bir ödevdir hafıza ödevi. “Unutkan Ayna” bizi o tarih eşiğine götürmekte, orada aynanın derinlikleriyle karşı karşıya bırakmaktadır.
Yürümek, Yaşamak, Değişmek
Ana muhalefet partisinin lideri Kemal Kılıçdaroğlu Ankara’dan İstanbul’a kadar yürüdü. Politik mücadeleyi (anarşist, tehlikeli, yasadışı gibi nahoş anlamlar yüklenen) sokağa taşıdı… Adalet arayışını ve onu talep eden kalabalıkları görünür kıldı. Bu yürüyüş hükümeti ve kamuoyunu olduğu kadar (umuyorum) doğal olarak yürüyüşü başlatan ve sonuna kadar götüren Kılıçdaroğlu’nu da değiştirmiştir.
İnsan yürüyorsa yaşıyordur, umudu da vardır.
Laibach’tan totaliter bir sahnenin önizlemesi
Laibach’ın Kuzey Kore konserinin hikayesini anlatan Kurtuluş Günü / Liberation Day dünyanın haline, otorite ve propagandaya dair çok şey anlatıyor: “Laibach, çağımızın en önemli postmodern event’lerinden birini gerçekleştiriyor… neoliberal atmosferden çıkıp Kuzey Kore sahnesinde belirmeleri, dünyanın geri kalanından tamamen farklı bir gerçekliği yaşayan bu ülkenin durumunu değil de, kendi halimizi düşünmeye itiyor bizleri.”
Yumurta: Bir Yer Olarak “Şey”in Formu
Zamanı dondurmak, köşeleri ve açıları mutlaklaştırmak iştahıyla esriyen burjuva aklı ve ahlakı yumurtayı salt besine indirgemekle kendini teskin edemediğinden, onu yenmeyecek kadar da kıymetsizleştirmiştir. Yani yumurtaya yaptığı şeyi işçi sınıfına, emeğe ve çalışmaya dönük korkusuyla baş etme protezi olarak da görmek gerekir.
Tutunamayanlar’da İçselliğin Keşfi
Atay’ın Tutunamayanlar’ı içselliğin/manzaranın/’ben’in kendisinin de bir tür siyaset olduğunun açık edilişidir.
“Tutunamayanlar”da Manzaranın Keşfi
“Tutunamayanlar,” herhangi bir zemin kurulduğu andan itibaren bir altüst oluşla onu meşruiyetsiz kılan, çoklu seslerin, ötekinin, dışarlıklı olanın, merkez-dışı olanın, tutunamayanın, meczup oluşun romanıdır. Tutunmak bir ‘köken’ edinmektir. Oysa ‘köken’ yoktur.