Bu bölümde, güncel kitap eleştirilerinin dışında kalan, bir ‘fikir’ üzerinden ilerleyen yazılara yer vereceğiz.
Belma Fırat, ataerkinin dile sızan, erkek egemenliğini perçinleyerek kadının ikincilliğini oluşturan belli başlı kelimelerini öykülerine içleyerek çiğneyip, kendi öykü karakterlerine de arada yaptırmayı sevdiği gibi kusuyor.
Tekrar ve fark, döngüsel olarak anlatımın niteliğini oluşturur ve bu döngüsellik Bernhard’ın yazısında bir imzaya, taklit edilemez bir takıntı olarak “edebiyat edimi”ne dönüşür.
Yeni Medya Sanatına sert bir eleştiri: “Belki de bir imge etiğine ihtiyacımız vardır.”
Bu sergide, Eşref Yıldırım’ın önceki sergilerinde o kadar da belirgin olmayan bir ütopik ihtimal ya da kurtuluş ihtimali daha var. Bu ihtimal de “yenilgi günlüğü”nü bir “kutsal yenilgi”ye dönüştürüyor.
Hoca mealen şöyle söylüyor, İbn Haldun dersini kapatırken: İbn Haldun, eğer mesele tutarlılık ve yöntemse, Tocqueville’den, Marx’tan daha sosyologdur.
Kasa Galeri’de “Bir İhtimal Daha Var: Açık Mekan ve Sanatçı Kolektifleri Üzerine” başlığı altında düzenlenen konuşma ve tartışmalara dair şahsi bir değerlendirme ve “eksik” kalan yönlere dair birkaç tespit.
Haluk’un da kişisel bir yerden aktardığı Zen, fotoğraf ve edebiyat yolculuğu, kendi yolculuğumu tekrar gözden geçirmemi ve yolumla tekrar yüzleşmemi sağlayacak kadar derin ve anlamlıydı.
Masamın üzerindeki kalemtıraşa ve artıklarına sanat nesnesi gözüyle bakmamam ya da bunları şekilde sunmamam için tarihsel alışkanlıklar ya da dogmatik meseleler dışında sanatsal ya da felsefi hiçbir neden yoktur. Bir şeylerin özü olduğuna inanan antik insanlardan değilseniz, sanat nesnesinin zaten bir iletişim ağı içindeki geçici bir düğüm olduğunu bilmesiniz de seziyorsunuzdur.
Allen Ginsberg’ü diğer beatniklerden ayıran en önemli şey herhalde Amerikan ideolojisini radikal bir biçimde reddetmesi ve zıt kutba, komünizme her zaman yakın durmasıdır… Beat kuşağı yazarları içinde Küba’ya ve Çin’e giden, Amerika’nın baş düşmanlarını ziyaret ve tecrübe eden tek kişi de oydu.